Pınar Sabancı bilinmeyenlerini anlattı: Anne ve babamın ebeveyni oldum

YASA Holding Yönetim Kurulu Lideri Yalçın Sabancı ve eşi Neslihan Sabancı’nın oğlu İlhan Sabancı ile evli olan Pınar Sabancı, Youtube kanalından birinci görüntüsünü takipçileriyle paylaştı.

Pınar Sabancı, birinci görüntüsünde takipçilerinden gelen soruları yanıtladı.

Hem özel hayatını hem de ömür biçimini anlatan Sabancı, “Sizin şu an olduğunuz bayanı var etmenizde en tesirli olan insan kimdir?” sorusuna, “Annem” karşılığını verdi.

“ANNEM YANIT VEREMEDİ, AĞLADIM”

Pınar Sabancı, alzheimer ile çaba eden annesiyle ilgili yaşadıklarını evvelki röportajında, “İlk devirler çok acıydı bizim için… O unuttuğuna çok üzülüyordu, ben elimden bir şey gelmemesine kahroluyordum. En azından artık büsbütün unuttuğu için birinci defa memnun. Her zamanki üzere çok sevgi dolu tekrar. Sokakta gördüğü insanlara bile sarılmak istiyor, “Canım, canım” diye seviyor herkesi. Beni unutsa da sevdiğini daima hatırlıyor, hissettiriyor. Sarılıp öpüyor daima. Doğal ki birçok şeyi algılayamıyor ve rahat konuşamıyor fakat sevgisini hissetmek değer biçilmez. Hastalığın şimdiki evresinde her zamankinden daha memnun ve huzurlu. Kendimi bu türlü avutuyorum. Mutsuz geçen 23 yılın akabinde sonunda tüm kaygılar, acılar dindi üzere. Başlarda beni tam tanımamış olduğunu hisseder üzere oluyordum ancak bununla yüzleşmeye hazır olmadığımdan bu türlü bir şey yokmuş üzere davranıyordum. Bir gün, doktor kontrolünde, doktor birkaç sefer “Yanınızdaki kim?” diye sordu. Annem yanıt veremedi, o vakit denetim edilemez biçimde ağlamaya başladım. Beklediğim bir şey olmasına karşın insan kendini hazırlayamıyor buna. Doktor ona sordukça artık sussun, sormasın istiyordum. Hem annem beni tanıyamadığı için üzülecekmiş üzere geliyordu hem de benim kalbim çok kırılıyordu.” kelamlarıyla açıklamıştı.

İşte Pınar Sabancı’nın Youtube kanalında dillendirdiği soru ve karşılıklar:

“BİR BESİN FİRMAM VARDI”

Videosuna kendini tanıtmakla başlayan Pınar Sabancı, “Ben İstanbul’da doğdum. Robert Hill Koleji bitirdim. Üstüne Amerika’ya gittim. Northeastern Üniversitesi’nde Psikoloji okudum. Sonra 6 yıl kadar Amerika’da yaşadıktan sonra Türkiye’ye döndüm. Çalışmaya devam ettim bu süreçte. Evlendim. Bir besin firmam vardı hatta uzun yıllar. Sağlıklı beslenme de benim çok ilgi duyduğum bir alan. Sonrasında akademik hayata devam etmek istediğime karar verdim. Zira zati bu süreçte 3 çocuğum oldu bu 5 yıl boyunca besin şirketini işletirken, akademiye geri dönüp üniversiteye, tekrar yüksek lisansa devam ettim. Uzmanlığımı aldım. Uzmanlığım hem bilişsel hem de klinik psikoloji alanında ve artık de psikolog olarak çalışma hayatıma devam ediyorum. Uzun bir müddettir evliyim. 18 yıl kadar bir müddet. Dediğim üzere 3 küçük çocuğum var. Onlarla bu hayatı bu türlü dengelemeye çalışıyorum.” ifadelerini kullandı.

“ÖĞRENMEYİ ÇOK SEVİYORUM”

“Neden psikoloji? Sizi psikoloji okumaya yönlendiren nedir?” sorusuna Pınar Sabancı, “Edebiyat, psikoloji, ideoloji benim her vakit çok ilgi duyduğum alanlardı. Dediğim üzere birinci üniversitemde okurken de psikoloji dersleri almıştım. Çok sevdiğim bir alan olduğu için. Sonrasında da ikinci üniversite olarak hiçbir vakit geç değil diye düşünerek psikoloji okumaya başladım. İnsan psikolojisine çok ilgi duyuyorum. Yani neyi, neden yaptığımız, birtakım mevzularla nasıl baş edeceğimiz, ortak insanlık dediğimiz o tema çok ilgimi çekiyor her vakit. Birebir vakitte hayatım boyunca okumak isterim. Bana çok memnunluk veren bir şey. O yüzden akademisyen olarak da akademide ilerlemek istediğim için de ikinci üniversitem olan psikolojiye geri döndüm. Çok keyifli olarak okuduğum bir alan benim psikoloji. Her bilimde olduğu üzere öğrenmenin hiç sonu olmayan bir alan. Her gün yeni bir şeyler öğreniyorum ve beni çok heyecanlandırıyor. Öğrenmeyi çok seviyorum, anlatmayı çok seviyorum. Nitekim beni tamamlayan çok coşkuyla, memnunlukla yaptığım işi ve alanı bulduğumu düşünüyorum.” karşılığını verdi.

PINAR SABANCI EŞİ İLHAN SABANCI İLE NASIL TANIŞTI?

“Eşinizle nasıl tanıştınız? Bağlantınız nasıl başladı?” sorusuna açıklık getiren Sabancı, “Ben Amerika’da öğrenciydim. Eşim İlhan, Londra’da yaşıyordu o periyot ve ortak arkadaşlarımız vardı. Esasen İlhan’ın kuzenleriyle, küçük kuzenleriyle ben tıpkı dönemim. Onlarla okuyordum. Yani bir tanışıklığımız uzaktan da olsa vardı ortak arkadaşlarımız. O denli başladı. Uzak alakaydı yani bir buçuk yıl boyunca uzaktan uzağa yürüttük ilgiyi. Sonrasında da zati ben Türkiye’ye döndüm.” dedi.

DUYGUSAL ‘ANNE’ CEVABI

“Sizin şu an olduğunuz bayanı var etmenizde en tesirli olan insan kimdir?” sorusuna duygusal bir karşılık veren Pınar Sabancı, Alzheimer hastalığı ile gayret eden annesinin olduğunu söyledi:

“Bence annem. Hem olduğu bireyle hem olmadığı bireyle, benim de bugün hem olduğum hem olmaktan korktuğum şahısla bence çok büyük bir tesiri var. Yer yer ona çok benzediğimi görüyorum ve onun benden istediği beklentilerine nazaran yaşadığımı, bu türlü yaşamak istediğimi de fark ediyorum. Lakin bazen de birtakım huylarında da çok düzgün kalpli ve çok naif bir insan olduğu için ve bundan ötürü da bence hayatında birtakım devirlerde çektiği için onun üzere olmayacağım derken tam zıddını yapmaya çalıştığım vakitlere da şahit oluyorum lakin aslında yaptığım ya da yapmadığım her şey dediğim üzere bir noktada onun hayatımdaki temasıyla şekillenmiş diyebilirim aslında.”

DÖRDÜNCÜ ÇOCUĞU DÜŞÜNMÜYORLAR

Pınar Sabancı, eşi İlhan Sabancı ile, dördüncü çocuk düşünmediklerini de soru yanıt ortasında lisana getirdi.

“HACİZLER DE GÖRDÜM SIHHAT MESELELERİ DA, ANNESİ VE BABASINA EBEVEYN OLMASI GEREKEN ÇOCUK OLDUM”

Sabancı, kendisine sorulan ”Bu kadar güçlü bir bayan olmayı nasıl başarıyorsunuz?” sorusunu, “Şu an aslında çok da güçlü hissetmiyorum, daha çok yorgun hissediyorum diyebilirim mesela hayatımın bu devrinde. Zira güçlü olmak da daima olan bir hal değil. Bazen daha kırgın oluyoruz, bazen daha güçsüz oluyoruz, bazen kendimizi yenilmez hissedebiliyoruz. Dediğim üzere hayatımın bu devrinde biraz daha yorgunum. Fakat kendimde diyebileceğim bir tane şey var bence. Sahiden sevdiğim bir özellik olarak düşüneceksem, yıllar içinde kendimi tanıdıkça. Hayatta başıma ne gelirse gelsin. Çok makus şeyler de yaşadık ailemle de. Artık de biz sıhhat meselesinin içindeyiz. Maddi ezalar da gördüm, hacizler de gördüm, sıhhat meseleleri da gördüm. Çok küçükken ailemin hastalıklarını da gördüm. Birçok şeyi atlattım aslında hayat içinde ve daima şeyi düşünüyorum yani en makûs günde bile çok garip bir biçimde içimde bir umut açıyor. Yani güya bu türlü tabana vurdum ve buradan daha berbata gidemez ve buradan ben zati üst çıkacağım üzere bir umut beliriyor. Albert Camus’un çok sevdiğim bir kelamı vardır. Kışın ortasında içimde yenilmez bir yaz vardı diye. İşte tam o denli hissediyorum aslında. Ben küçükken biraz daha bu türlü annesi babasına ebeveyn olması gereken bir insan oldum. İkisi de annemin daha kırılgan olduğu devirler vardı, başımızda bir otorite figürü esasen yoktu ve bu türlü avutma vazifesini çok erken üstlenmem gerekti hayatta. Biz bunun içinden çıkarız, her şey düzgün olacak, sen merak etme üzere o rolü üstlenen bir çocuk oldum. Hasebiyle nasıl zannediyorum, kendim de buna inandığım vakit içinde, o yüzden ne yaşarsam yaşayayım dediğim üzere, Bundan sonra çok uygun olacak ve bu da geçer. Yani o daima başımda oluyor, daima yankılanıyor. Ne kadar makûs olsun bir şey o kadar daha yüksek çıkıyor o ses aslında. Bu da geçecek ve her şey süper olacak diyorum ve sahiden bir biçimde bir bakıyorum çok sıkıntı da olsa tekrar geçiyor bir şeyler ve en başa dönüyorsun. Yani hayat bu türlü bir döngü.” diyerek yanıtladı.

PINAR SABANCI’NIN 24 SAATİ

Bir gününüzü nasıl geçirdiğini anlatan Pınar Sabancı:

“Aslında hafta işleri çok rutin bir hayatım var. Sabah çocuklar çok erken kalkıyorlar. Uzakta okulları zira konuta nazaran. O yüzden ben de 7’ye hakikat kalkıyorum. Onları yolculuyorum. Sonra konutta sessizlik hâkim oluyor. Ve birazcık kendime kahve koyuyorum, kitaplarımı alıyorum. Bazen defterimi alıyorum. Hafif ufak notlar yazıyorum. Yani bu türlü yarım saat bile olsa kendime vakit ayırmaya çalışıyorum o günün sessizliği içinde. Sonra işte günü planlarım, neler yapacağıma dair. Evvelce, bu birkaç ay evvel spora gidiyordum, spora da yapıyordum ancak şu devir o kadar ağır çalışıyorum ki o biraz rafa kalktı. Artık birinci önceliklerimden biri tekrar ona geri dönmek ve o denli bir program oturtmak kendime. Zira bana çok düzgün geliyor. Yani onu çok güzel hissediyorum. Mesela spora gittiğim vakit o salgıladığım endorfinle bütün gün kendimi daha güzel hissediyorum. O yüzden bu tekrar Rusya’ya ekleyeceğim şeylerden biri. Ancak şayet bu mümkün değilse bile bugünlerdeki üzere kesinlikle yürüyorum. Mesela artık ofisteyim, ofisten çıkınca da kesinlikle yürüyeceğim. Yürüyerek… Ya konuta yürüyerek geçmem mümkün değil yani denizden yüzmem falan gerekiyor lakin en azından kıyıya yürüyorum. Ondan sonra o sabahki vakti geçirince kalkıyorum, eşyalarımı toparlıyorum, çıkıyorum ofise geliyorum genelde. Dışarıda işim varsa, toplantım varsa onlara katılıyorum. Ofiste artık artık çekimler de yapıyoruz. Bazen çekim günlerimiz oluyor. Çok hoş konuklarım geliyor. Onlarla konuşmak daima bir heyecan. Onlar hakkında araştırmalar yaparak, onlarla konuşarak yeni bahisler, neler konuşayım diye araştırarak bu türlü geçiyor günlerim. Akşam üstüne hakikat dediğim üzere ofisten çıkıyorum. Bazen İstanbul’un sokaklarında yürüyorum. Çok severim zira sahiden bilhassa şu an ofisime bulunduğu yer. Çok sevdiğim eski sokakların olduğu, eski binaların olduğu bir yer. İşte oralarda dolanıyorum. Müzik çok dinlerim ben gün içinde. Hayatımın daima soundtrack’i var diyorum hatta. Kulağımda müzikle bu türlü sokaklarda dolaşıyorum. Kıyıya iniyorum. Ondan sonra da meskene geçiyorum genelde. İşte bazen ortada birçok az görüştüğüm arkadaşım var. Hakikaten biraz bu türlü çok toplumsal bir insan değilim. Kemikleşmiş o birkaç arkadaşım. Daima onları görmek istiyorum yani. Yapı olarak öyleyim biraz. O yüzden ortada da onlarla bir ortaya gelirim. Onun dışında hafta sonları da bu türlü yeni bir şeyler eklemeye çalışıyorum hayatıma. Tiyatroları takip etmeyi çok seviyorum. Müzikalleri, onun dışında konserlere gitmeyi seviyorum. Genelde o denli şeyler ekliyorum. İstanbul’u gezmeyi çok seviyorum. Çocuklara gezdirmeyi de çok seviyorum. O yüzden bazen muhakkak rotalar belirliyorum. En son mesela Moda’ya gitmiştik tekrar. Orada gezdik çocuklarla. Birkaç kere götürdüm. Çok seviyorlar oraları da. O yüzden daima bu türlü belirlediğim bir yer üstünden. Bazen bir standa, bazen bir müzeye gidiyoruz. O denli geçiyor günlerim. Bazen de çok yorgun oluyorum ve yalnızca yatakta durmak istiyorum hafta sonu mesela. Bu türlü tembellikle geçirmek istiyorum bir günü ve o denli geçiriyorum. Yani aslında o hafta sonları biraz daha rutin dışı. Ne istersem onu yapıyorum diyebilirim.”

patronlardunyasi.com